Οταν οι παλάμες χτυπάνε πιο δυνατά από ποτέ!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Η νεαρή κοπέλα έστριψε το βλέμμα της. Ο ΑΠΟΕΛ, για τον οποίο στη διάρκεια του αγώνα πανηγύριζε σαν τρελή, μόλις είχε πετύχει την πρώτη του ευρωπαϊκή εντός έδρας νίκη μετά από 15 μήνες και εφτα σερί αποτυχημένα 90λεπτα. Δεν ασχολήθηκε. Οπως είπαμε έστριψε το βλέμμα της προς τους οπαδούς του Αστέρα. Και περίμενε. Και το άκουσε. "Κύπρος γη ελληνική"...

Η κοπελιά, νεαρή όπως είπαμε, σήκωσε τα χέρια της και χειροκρότησε πιθανόν με όση δύναμη δεν είχε βάλει ποτέ στις παλάμες της. Τα μάτια της δάκρυσαν. Αλλά το χάρηκε. Πολύ, πάρα πολύ. Ασφαλώς πιο πολύ από το γκολ του Καβενάγκι ή εκείνο του καρλάου.

Κάποιες εικόνες στο ποδόσφαιρο είναι πιο δυνατές από το ίδιο το ποδόσφαιρο. Το σύνθημα των οπαδών του Αστέρα, πριν, κατά τη διάρκεια και κυρίως στο τέλος του αγώνα, όταν πλέον είχαν να διαχειριστούν μέσα τους τη στενοχώρια για την ήττα, πρόσφερε μια σπουδαία στιγμή στους Κύπριους που βρέθηκαν στο ΓΣΠ. Είναι, κάθε φορά που παίζουν με ελληνική ομάδα, σαν να πηγαίνουν στο γήπεδο περισσότερο για να ακούσουν αυτό, παρά για να παρακολουθήσουν την ομάδα τους.

Το βλέπεις σε κάθε συναναστροφή τους με Ελληνες. Να περιμένουν να νιώσουν ότι κι εμείς αισθανόμαστε το ίδιο για ό,τι έχει συμβεί στη Μεγαλόνησο. Να το ζητάνε με ένα βλέμμα, μια λέξη, μια κίνηση του σώματος. Σαν να τους το χρωστάμε οι Ελληνες, αλλά και η ίδια η ιστορία. Και πιθανόν να είναι κι έτσι...

Οι φίλαθλοι του Αστέρα, λοιπόν, χειροκροτήθηκαν όσο σε κανένα άλλο γήπεδο. Αλλά το άξιζαν για τη στάση τους απάναντι στους Κύπριους. Κάθε κουβέντα για το αγωνιστικό μέρος αυτομάτως είχε πλέον περάσει σε δεύτερη μοίρα. Αφέθηκε για να γίνει αργότερα, όταν το πιο δυνατό από τα συναισθήματα όσων βρέθηκαν στο ΓΣΠ, πιο δυνατό από μια ποδοσφαιρική νίκη ή ήττα, θα είχε πλέον αρχίσει να μην είναι τόσο έντονο. Τότε πια, μετά από αρκετή ώρα, μπορούσε να ανοίξει η κουβέντα για τον Στάικο βεργέτη, τον Τιμούρ Κετσπάγια, τον όμιλο του Europa League και το δεύτερο ματς στο "Θεόδωρος Κολοκοτρώνης".

Θα πει κανείς, συνδέεται το ποδόσφαιρο με την πολιτική; Αυτονόητο είναι. Δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Διότι το ποδόσφαιρο είναι μέρος έκφρασης. Δεν γίνεται να απαγορέψεις την έκφραση. Είτε γίνεται με θετικό τρόπο, είτε δυστυχώς σε κάποιες περιπτώσεις με αρνητικό και επικίνδυνο.